Kult relikwii

Artykuł „Dobre, bo polskie!” Zbigniewa J. Nity („Fakty i Mity” nr 5/2020), dotyczący relikwii św. Faustyny, skłonił mnie do pewnych przemyśleń i zadania sobie pytań, na które nie znam odpowiedzi. Proszę zatem o wyjaśnienie: skąd i z jakiego okresu wywodzi się zwyczaj pozyskiwania relikwii świętych? Jak ten zwyczaj przedstawia się w świetle całej Biblii? Jak ta praktyka postrzegana jest z punktu widzenia kodeksu karnego art. 262, dotyczącego znieważenia zwłok i prochów ludzkich?

Zacznijmy od samego słowa „relikwia”. Słowo „relikwia” (łac. reliquiae – szczątki, resztki) odnosi się do tego, co pozostaje po śmierci świętego. Może nią być zatem zarówno całe ciało świętego, jego części, jak również jego przedmioty osobiste lub mające z nim jakiś fizyczny związek.