Artykuł „Dobre, bo polskie!” Zbigniewa J. Nity („Fakty i Mity” nr 5/2020), dotyczący relikwii św. Faustyny, skłonił mnie do pewnych przemyśleń i zadania sobie pytań, na które nie znam odpowiedzi. Proszę zatem o wyjaśnienie: skąd i z jakiego okresu wywodzi się zwyczaj pozyskiwania relikwii świętych? Jak ten zwyczaj przedstawia się w świetle całej Biblii? Jak ta praktyka postrzegana jest z punktu widzenia kodeksu karnego art. 262, dotyczącego znieważenia zwłok i prochów ludzkich?
Zacznijmy od samego słowa „relikwia”. Słowo „relikwia” (łac. reliquiae – szczątki, resztki) odnosi się do tego, co pozostaje po śmierci świętego. Może nią być zatem zarówno całe ciało świętego, jego części, jak również jego przedmioty osobiste lub mające z nim jakiś fizyczny związek.
Dalsza część artykułu dostępna dla posiadaczy prenumeraty cyfrowej. Wykup dostęp już za 4 zł!
Zaloguj się
lub
Wykup
Sprawdź
Wykup
Anuluj
Pełny dostęp do treści na 7 dni za 4 zł.
Pełny dostęp do treści na 30 dni za 15 zł.
Pełny dostęp do treści na 90 dni za 40 zł.
Pełny dostęp do treści na 180 dni za 70 zł.
Anuluj
Facebook Comments